چشم_تاریخ

آیت‌الله طالقانی بعد از آزادی از زندان در آبان ۱۳۵۷ در مصاحبه با روزنامه اطلاعات در مورخ ۱۷ بهمن ۱۳۵۷ گفت: خصوصیت انقلاب اسلامی اینست که ما رهبران مذهبی هیچ داعیه حکومت برای خودمان نداریم و نمی‌خواهیم حاکم باشیم. انقلابی است که از همه مردم شروع شده و برای همه است و هیچ حزب و جمعیت و فردی حق این را ندارد که در این انقلاب سهم بیش تری را برای خود قائل باشد و از این جهت حکومت را در انحصار خودش دربیاورد.

 وی کمی بعد از پیروزی انقلاب ، در اسفند ۱۳۵۷ راهی قلعه احمدآباد و مزار محمد مصدق شد و به سخنرانی و دفاع از مصدق پرداخت. در اردیبهشت ۱۳۵۸ در دانشگاه تهران در یک سخنرانی از علی  شریعتی دفاع کرد. وی به همراه موسی صدر، از معدود روحانیونی بودند که از شریعتی دفاع کردند.

آیت‌الله طالقانی پس از انقلاب ایران از مخالفان اعمال پوشش و حجاب اجباری برای زنان بود و استفاده از حجاب را اختیاری عنوان می‌کرد.

 وی پس از انقلاب با رأی مردم تهران در  مرداد ۱۳۵۸ راهی مجلس خبرگان قانون اساسی شد و در مرداد همان سال  به عنوان امام جمعه تهران منصوب شد.

آیت‌الله طالقانی در تاریخ ۱۹ شهریور ۱۳۵۸، در تهران در گذشت و در بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

پاسخ

آیت الله طالقانی در مورد رهبر ی در انقلاب اسلامی ایران :  رهبری با شخصیت هایی است که به مبانی اسلام و جهاد اسلامی و امر به معروف و نهی از منکر آشنایی کامل دارند

در مورد احزاب کمونیستی که  با رژیم شاه مبارزه کرده بودند: مسئله اختلاف ایدئولوژیکی است نه اختلاف در مبارزه بنابر این کمونیست ها در مبارزه فعلی تا آنجا که وابستگی به کمونیسم بین الملل و پایگاه های کمونیستی نداشته باشند و الهام از خارج مرزهای اسلامی نگیرند و در طریق این مبارزه که فعلاً نفی استبداد و استعمار است مزاحمتی ایجاد نکنند، هیچگونه تعارضی با این انقلابی که از توده اکثریت مردم ایران آغاز شده نخواهد داشت.

ایشان مدافع حق فلسطینی ها بود و در کنفرانس های اسلامی شرکت می کرد

در مورد حجاب «...  ساخته من و فقيه و ديگران نيست؛ اين نص صريح قرآن است. آن قدري كه قرآن مجيد بيان كرده، نه ما مي توانيم از حدود آن خارج شويم و نه زناني كه معتقد به اين كتاب بزرگ آسماني هستند..... از آن‎ها خواهش مي‌كنيم كه با لباس ساده با وقار، روسري هم روي سرشان بيندازد به‎جايي بر‎نمي‌خورد

 در مورد منافقین در خطبه های نماز عید سعید فطر در دانشگاه تهران بی محابا فریاد زد:
 
« من خودم را برای اینها داشتم فدا می کردم.  حتی بعضی از تنگ نظرها و اندک بین ها مرا متهم می کردند ... اما با این کارهایی که کردند دیگر در میان مردم جایی ندارند. بروند فکر دیگری بکنند... شما فکر می کنید من طرفدار اینها هستم مطمئنا اگر آنها بفهمند که من بر خلافشان حرفی زده ام از من می برند، ولی من غرضم از مدارا با اینها این است که اینها به اسلام جلب شوند تا بتوانیم اشتباهاتشان را رفع کنیم، کاری کنیم که به راه بیایند. »

 فرزند ایشان : بعد انشعاب‌ در سازمان مجاهدین خلق  آقای غیوران تعریف می‌‌کرد وقتی رفتیم با آنها دیداری داشتیم، مرحوم طالقانی گفت من دیگر اینها را قبول ندارم و دیگر دیناری از طرف من به اینها ندهید و از سال 54 کمک‌ها را قطع کرد.